Απόψεις περί μεταναστών - διάλογος (γερή αντιπαράθεση!) στο Αντίβαρο όπου υπογράφω ως Γιάννης Μικρός.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Συμφωνώ απολύτως ότι δεν υπήρξε μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα.
Αγνοώ ακόμα και σήμερα αν υπάρχει. Εκείνο που πιστεύω είναι ότι οιεσδήποτε πολιτικές μας δεν θα "χαραχθούν", αλλά θα είναι ένα άθροισμα σπασμωδικών αποφάσεων στο πόδι που θα ταλαντώνουν προσπαθώντας να ικανοποιήσουν «ρεύματα» σκέψης:
Από τον χρυσαυγίτη μέχρι τον Ψωμιάδη, από εκεί μέχρι τον Πατριώτη, από τον Πατριώτη μέχρι εμένα κι από μένα μέχρι το «μπάτε σκύλοι αλέστε» (μην παρεξηγηθεί κανείς, αυτοσαρκάζομαι κι εγώ).
Η ουσία είναι ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα προκατάληψης με καμία σχολή σκέψης. Συζητάω τα πάντα, από Καιάδα για τα αλβανάκια μέχρι να έχουμε Τούρκο πρωθυπουργό με εβραική καταγωγή, έτσι για να γίνω σαφής με το φάσμα. Έχω όμως μεγάλο πρόβλημα με ασυνεπείς πολιτικές χωρίς σκεπτικό.
Για όσους χρειάζεται να μου βάλουν μια ταμπέλα για να με παρακολουθήσουν, θεωρώ τον εαυτό μου πατριώτη. Αλλά δεν πιστεύω καθόλου σε «ελληνικό αίμα», «ελληνικά γονίδια», «ελληνικό DNA», «ελληνικό γένος», «ελληνική φυλή» κλπ - εκτός αν μιλάτε μεταφορικά.
Πιστεύω λοιπόν απόλυτα στην «ελληνικότητα». Και πιο συγκεκριμένα στη σημασία της ελληνικής εθνικής συνείδησης και τη σημασία της παιδείας στην καλλιέργειά της.
Πιστεύω επίσης ότι η φύση, η ιστορία και η γεωγραφία απεχθάνονται το κενό. Κι εδώ κύριοι έχουμε δημογραφικό πρόβλημα, εμείς κι η Ευρώπη όλη. Η μετακίνηση των πληθυσμών είναι σε ένα βαθμό επιθυμητή και σε ένα βαθμό αναπόφευκτη (προσέχω τι λέω, μιλάω για βαθμούς). Άρα το θέμα - θέλουμε δεν θέλουμε θα το διαχειριστούμε.
Αν με ακούτε κάπως «προοδευτικό» μην βιαστείτε: Δεν πιστεύω αυτό που λένε ότι η μετανάστευση δεν είναι θέμα «αστυνομικών»¨μέτρων. Είναι και θέμα «αστυνομικών» μέτρων. Κι έτσι δεν είμαι καθόλου κατά των «αστυνομικών» μέτρων. Της φύλαξης των συνόρων με συρματοπλέγματα, σκάφη, αεροπλάνα κλπ. Ούτε κατά των σκληρών μέτρων και των απελάσεων. Αντιθέτως τα θεωρώ θεμιτό μέρος μιας συνολικής πολιτικής - αρκεί να έχουμε στο κεφάλι μας ξεκαθαρίσει ποια είναι αυτή η πολιτική.
Μόνο, παρακαλώ, ας είμαστε λογικοί: Δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνο με τείχη, απαγορεύσεις και απελάσεις. Δεν το κατάφεραν οι Η.Π.Α. που και δρακόντεια μέτρα είχαν, και πλήρη νομοθεσία είχαν, και ντουβάρια φτιάχνουν κατά μήκος των συνόρων με το Μεξικό, και γείτονες τους Καναδούς έχουν - όχι τους Τούρκους - και μικρότερες ακτές από μας έχουν (αλήθεια είναι!), και μεγαλύτερη απόσταση από χώρες μεταναστών έχουν, και τις απελάσεις τις έχουν ψωμοτύρι, και το Ελις Αιλαντ τιμή τους και καμάρι τους από παλιά.
Παρ’ όλα αυτά, οι «αγριάδες» όταν είναι σκέτες, χωρίς ουσιαστική κοινωνική πολιτική αυτό που καταφέρνoυν είναι να γκετοποιήσουν μεγάλο μέρος των μεταναστών και να τους ταξινομήσουν στο περιθώριο - όποιο θεωρεί περιθώριο η κάθε κοινωνία. Οι Δανοί θεωρούν περιθώριο τους καταληψίες των κτηρίων της Χριστιανίας - δεν έχει ούτε ένα μετανάστη εκεί. Οι Αμερικανοί μάλλον θεωρούν τους μαύρους αν κρίνω από τα στατιστικά εκτελέσεων.
Πίσω στα δικά μας : Έλλην είναι ο μετέχων της ελληνικής παιδείας. Η ρήση με καλύπτει πλήρως! Αν είχαμε καλή παιδεία δεν θα φοβόμουν τίποτα. Ας ερχόταν ένας στόλος με πιτσιρικάκια Μαορί, Χούτου, Τούτσι να ξεφορτώσει στα σχολεία μας. Με τους γονείς τους μαζί. Σε 10 χρόνια αυτά τα μαυράκια θα είχαν καλλιεργήσει εθνική συνείδηση, θα κράταγαν σημαίες στην παρέλαση και θα ήταν περήφανα γι’ αυτό. Ναι είμαι υπέρ των παρελάσεων, ναι είμαι υπέρ και των στρατιωτικών παρελάσεων και ναι είμαι υπέρ και του να κρατάν τη σημαία όσοι διακρίθηκαν στην προσπάθεια να μετάσχουν της ελληνικής παιδείας κι ας είναι διασταύρωση γιαπωνέζας με τζαμαικανό και μουσουλμανικών πεποιθήσεων.
Επί της ουσίας λοιπόν δεν με ενοχλεί καθόλου το Αλβανάκι δίπλα στο γιό μου στη τάξη. Ούτε τα δύο Αλβανάκια. Ούτε αν είναι πλειοψηφία στο σχολείο. Με ενοχλεί ότι το σύστημα παιδείας μας δεν μπορεί να διδάξει στα παιδιά αυτά γράμματα. Κι αφού δεν μπορεί να τα διδάξει γράμματα γενικώς, δεν μπορεί - πολύ περισσότερο - να τους κάνει μετόχους της ελληνικής παιδείας. Άρα δεν μπορεί να τα κάνει έλληνες. Στην πραγματικότητα το σύστημα παιδείας δυσκολεύεται να κάνει έλληνα και το γιο μου.
Το ελληνικό κράτος δοκιμάζεται όντως από τους μετανάστες - όχι γιατί «φταινε» οι μετανάστες, αλλά γιατί το κράτος έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του να λειτουργήσει φυσιολογικά ακόμα και με σκέτους έλληνες.
Κι οι μετανάστες πράγματι αναδεικνύουν την ανεπάρκειά του αφού είναι μία σύνθετη παράμετρος που αφορά σε ένα πολύ μεγάλο (νέο) ποσοστό του πληθυσμού. Τα χάλια είναι ορατά παντού: από την παιδεία που προσφέρεται στην τάξη του γιού μου, μέχρι το χάος διαφθοράς και ανικανότητας που επικρατεί στις υπηρεσίες αλλοδαπών.
Από την άλλη, δεν πιστεύω σε αγίους μετανάστες που «όλα τα φταιει το κακό κράτος» κι αυτοί «είναι φτωχοί αλλά τίμιοι αλλά κύλησαν στην αμαρτία από ανάγκη». Ούτε βέβαια ότι οι αρχικοί αλβανοί κατάδικοι-μετανάστες στοίχειωσαν το ήθος των μεταγενεστέρων. Πιστεύω στις γενικές πληθυσμιακές στατιστικές. Υπάρχουν μετανάστες καθίκια, υπάρχουν μετανάστες μια χαρά άνθρωποι, υπάρχουν κι όλες οι αποχρώσεις του γκρίζου ανάμεσα. Και ναι, πιστεύω ότι τα ποσοστά εγκληματικότητας μπορεί να τσιμπάνε προς τα πάνω εξ’ αιτίας των μεταναστών αλλά το θέμα σηκώνει πολύ νερό.
Αν δείτε τι πολιτική ακολουθήσαμε με ανθρώπους (έλληνες στη συνείδηση, με όνειρο ζωής να επιστρέψουν), σε παλιννοστούντες δηλαδή από χώρες της τέως Σοβιετικής Ένωσης, αν δείτε πως καταφέραμε να σκοτώσουμε ένα ζωντανό κοινωνικό ιστό, ελληνικότατο, έτοιμο να εγκατασταθεί οπουδήποτε (ναί μιλώ για τη Θράκη αλλά όχι απαραίτητα γι’ αυτό) με μορφωμένους ανθρώπους, αν δείτε πως κάναμε επιστήμονες νευροχειρουργούς να καθαρίζουν αποχωρητήρια, μηχανικούς μεγάλων έργων να ζητιανεύουν ένα μεροκάματο στην οικοδομή... Αν τα βλέπατε όλα αυτά θα καταλαβαίνατε πόσο ανεπαρκής είναι η πολιτική μας στους «άλλους» - που δεν είναι καν έλληνες. Μεταναστευτική πολιτική; Ας γελάσω καλύτερα.
Και τώρα κύριοι θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου. Πάμε στην άλλη άκρη του φάσματος (πιάστε τις άσπρες κουκούλες):
Ας πούμε ότι αύριο το πρωί παίρνουμε απόφαση και τους διώχνουμε όλους. Δεν με νοιάζει τι θα τους κάνουμε, ας τους πνίξουμε στα ανοικτά της Αδριατικής. Είπαμε, δεν έχουμε ηθικές αναστολές, αν το σκεπτικό είναι πλήρες.
Τα ερωτήματα τώρα είναι:
Μας συμφέρει να τους πνίξουμε όλους; Μήπως θα είναι καλύτερα όντως;
Αν πρέπει να κρατήσουμε καμπόσους, πόσους; Ποιους; Με τι κριτήρια;
Αυτούς που θα κρατήσουμε θα τους κάνουμε έλληνες ή θα τους κοιτάμε ισοβίως με μισό μάτι; Ας πούμε αυτά που κάναμε με τους Πομάκους καλά τα κάναμε; Με τη σημαία τι θα κάνουμε στους αριστούχους τους; Θα τη δίνουμε;
Με τι θεσμούς θα διεκπεραιώσουμε τις αποφάσεις μας; Mε νομαρχίες; Με διευθύνσεις αλλοδαπών; Mε ΜΑΤ; Mε δασκάλους;
Προφανώς τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Γενικά δηλαδή δεν πολυσυμφωνώ να πνίγουμε ανθρώπους. Απλώς δείχνω ότι το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με «αγριάδες» ακόμα κι αν είσαι αποφασισμένος για τέτοιες του χειρίστου είδους. Θέλει κάτι παραπάνω. Εξηγούμαι:
Θέλει κράτος που λειτουργεί
Θέλει αποδοχή της πραγματικότητας ότι θα ζήσουμε και με μετανάστες (εν μέρει)
Θέλει αστυνομικά μέτρα (εν μέρει)
Θέλει απόφαση για το εάν προτιθέμεθα να αφομοιώσουμε τους μετανάστες, αν θα τους θεωρήσουμε νέους έλληνες, τον βαθμό που θα το κάνουμε και τον βαθμό που θα σεβαστούμε την δική τους κουλτούρα.
Θέλει παιδεία που δίνει στους (έλληνες) μαθητές ελληνική εθνική συνείδηση
Θέλει παιδεία που δίνει στους αλλοδαπούς μαθητές ελληνική εθνική συνείδηση
Θέλει παιδεία που κάνει τον αλλοδαπό μαθητή να επιθυμεί να κερδίσει αυτό που οι συμμαθητές του (νομίζουν ότι) το έχουν εκ γενετής: το δικαίωμα στην ελληνικότητα.
Με τον Πατριώτη τσακωνόμαστε συνήθως αλλά έχει δίκιο: η χαοτική κατάσταση της δεκαετίας του 90 συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Στρεβλή ανάπτυξη, κακή ανάπτυξη, άναρχη ανάπτυξη, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτή η ανάπτυξη υποστηρίχθηκε από την πτώση του εργατικού κόστους που ήταν αποτέλεσμα της (όντως άναρχης) μετανάστευσης. Κι αυτό ήταν αρκετό για να εγκαταλειφθεί κάθε προσπάθεια να συνταχθεί ένα σοβαρό σχέδιο για το τι θα κάνουμε μ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Γιάννης Μικρός.
Ο πλήρης διάλογος εδώ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Συμφωνώ απολύτως ότι δεν υπήρξε μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα.
Αγνοώ ακόμα και σήμερα αν υπάρχει. Εκείνο που πιστεύω είναι ότι οιεσδήποτε πολιτικές μας δεν θα "χαραχθούν", αλλά θα είναι ένα άθροισμα σπασμωδικών αποφάσεων στο πόδι που θα ταλαντώνουν προσπαθώντας να ικανοποιήσουν «ρεύματα» σκέψης:
Από τον χρυσαυγίτη μέχρι τον Ψωμιάδη, από εκεί μέχρι τον Πατριώτη, από τον Πατριώτη μέχρι εμένα κι από μένα μέχρι το «μπάτε σκύλοι αλέστε» (μην παρεξηγηθεί κανείς, αυτοσαρκάζομαι κι εγώ).
Η ουσία είναι ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα προκατάληψης με καμία σχολή σκέψης. Συζητάω τα πάντα, από Καιάδα για τα αλβανάκια μέχρι να έχουμε Τούρκο πρωθυπουργό με εβραική καταγωγή, έτσι για να γίνω σαφής με το φάσμα. Έχω όμως μεγάλο πρόβλημα με ασυνεπείς πολιτικές χωρίς σκεπτικό.
Για όσους χρειάζεται να μου βάλουν μια ταμπέλα για να με παρακολουθήσουν, θεωρώ τον εαυτό μου πατριώτη. Αλλά δεν πιστεύω καθόλου σε «ελληνικό αίμα», «ελληνικά γονίδια», «ελληνικό DNA», «ελληνικό γένος», «ελληνική φυλή» κλπ - εκτός αν μιλάτε μεταφορικά.
Πιστεύω λοιπόν απόλυτα στην «ελληνικότητα». Και πιο συγκεκριμένα στη σημασία της ελληνικής εθνικής συνείδησης και τη σημασία της παιδείας στην καλλιέργειά της.
Πιστεύω επίσης ότι η φύση, η ιστορία και η γεωγραφία απεχθάνονται το κενό. Κι εδώ κύριοι έχουμε δημογραφικό πρόβλημα, εμείς κι η Ευρώπη όλη. Η μετακίνηση των πληθυσμών είναι σε ένα βαθμό επιθυμητή και σε ένα βαθμό αναπόφευκτη (προσέχω τι λέω, μιλάω για βαθμούς). Άρα το θέμα - θέλουμε δεν θέλουμε θα το διαχειριστούμε.
Αν με ακούτε κάπως «προοδευτικό» μην βιαστείτε: Δεν πιστεύω αυτό που λένε ότι η μετανάστευση δεν είναι θέμα «αστυνομικών»¨μέτρων. Είναι και θέμα «αστυνομικών» μέτρων. Κι έτσι δεν είμαι καθόλου κατά των «αστυνομικών» μέτρων. Της φύλαξης των συνόρων με συρματοπλέγματα, σκάφη, αεροπλάνα κλπ. Ούτε κατά των σκληρών μέτρων και των απελάσεων. Αντιθέτως τα θεωρώ θεμιτό μέρος μιας συνολικής πολιτικής - αρκεί να έχουμε στο κεφάλι μας ξεκαθαρίσει ποια είναι αυτή η πολιτική.
Μόνο, παρακαλώ, ας είμαστε λογικοί: Δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνο με τείχη, απαγορεύσεις και απελάσεις. Δεν το κατάφεραν οι Η.Π.Α. που και δρακόντεια μέτρα είχαν, και πλήρη νομοθεσία είχαν, και ντουβάρια φτιάχνουν κατά μήκος των συνόρων με το Μεξικό, και γείτονες τους Καναδούς έχουν - όχι τους Τούρκους - και μικρότερες ακτές από μας έχουν (αλήθεια είναι!), και μεγαλύτερη απόσταση από χώρες μεταναστών έχουν, και τις απελάσεις τις έχουν ψωμοτύρι, και το Ελις Αιλαντ τιμή τους και καμάρι τους από παλιά.
Παρ’ όλα αυτά, οι «αγριάδες» όταν είναι σκέτες, χωρίς ουσιαστική κοινωνική πολιτική αυτό που καταφέρνoυν είναι να γκετοποιήσουν μεγάλο μέρος των μεταναστών και να τους ταξινομήσουν στο περιθώριο - όποιο θεωρεί περιθώριο η κάθε κοινωνία. Οι Δανοί θεωρούν περιθώριο τους καταληψίες των κτηρίων της Χριστιανίας - δεν έχει ούτε ένα μετανάστη εκεί. Οι Αμερικανοί μάλλον θεωρούν τους μαύρους αν κρίνω από τα στατιστικά εκτελέσεων.
Πίσω στα δικά μας : Έλλην είναι ο μετέχων της ελληνικής παιδείας. Η ρήση με καλύπτει πλήρως! Αν είχαμε καλή παιδεία δεν θα φοβόμουν τίποτα. Ας ερχόταν ένας στόλος με πιτσιρικάκια Μαορί, Χούτου, Τούτσι να ξεφορτώσει στα σχολεία μας. Με τους γονείς τους μαζί. Σε 10 χρόνια αυτά τα μαυράκια θα είχαν καλλιεργήσει εθνική συνείδηση, θα κράταγαν σημαίες στην παρέλαση και θα ήταν περήφανα γι’ αυτό. Ναι είμαι υπέρ των παρελάσεων, ναι είμαι υπέρ και των στρατιωτικών παρελάσεων και ναι είμαι υπέρ και του να κρατάν τη σημαία όσοι διακρίθηκαν στην προσπάθεια να μετάσχουν της ελληνικής παιδείας κι ας είναι διασταύρωση γιαπωνέζας με τζαμαικανό και μουσουλμανικών πεποιθήσεων.
Επί της ουσίας λοιπόν δεν με ενοχλεί καθόλου το Αλβανάκι δίπλα στο γιό μου στη τάξη. Ούτε τα δύο Αλβανάκια. Ούτε αν είναι πλειοψηφία στο σχολείο. Με ενοχλεί ότι το σύστημα παιδείας μας δεν μπορεί να διδάξει στα παιδιά αυτά γράμματα. Κι αφού δεν μπορεί να τα διδάξει γράμματα γενικώς, δεν μπορεί - πολύ περισσότερο - να τους κάνει μετόχους της ελληνικής παιδείας. Άρα δεν μπορεί να τα κάνει έλληνες. Στην πραγματικότητα το σύστημα παιδείας δυσκολεύεται να κάνει έλληνα και το γιο μου.
Το ελληνικό κράτος δοκιμάζεται όντως από τους μετανάστες - όχι γιατί «φταινε» οι μετανάστες, αλλά γιατί το κράτος έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του να λειτουργήσει φυσιολογικά ακόμα και με σκέτους έλληνες.
Κι οι μετανάστες πράγματι αναδεικνύουν την ανεπάρκειά του αφού είναι μία σύνθετη παράμετρος που αφορά σε ένα πολύ μεγάλο (νέο) ποσοστό του πληθυσμού. Τα χάλια είναι ορατά παντού: από την παιδεία που προσφέρεται στην τάξη του γιού μου, μέχρι το χάος διαφθοράς και ανικανότητας που επικρατεί στις υπηρεσίες αλλοδαπών.
Από την άλλη, δεν πιστεύω σε αγίους μετανάστες που «όλα τα φταιει το κακό κράτος» κι αυτοί «είναι φτωχοί αλλά τίμιοι αλλά κύλησαν στην αμαρτία από ανάγκη». Ούτε βέβαια ότι οι αρχικοί αλβανοί κατάδικοι-μετανάστες στοίχειωσαν το ήθος των μεταγενεστέρων. Πιστεύω στις γενικές πληθυσμιακές στατιστικές. Υπάρχουν μετανάστες καθίκια, υπάρχουν μετανάστες μια χαρά άνθρωποι, υπάρχουν κι όλες οι αποχρώσεις του γκρίζου ανάμεσα. Και ναι, πιστεύω ότι τα ποσοστά εγκληματικότητας μπορεί να τσιμπάνε προς τα πάνω εξ’ αιτίας των μεταναστών αλλά το θέμα σηκώνει πολύ νερό.
Αν δείτε τι πολιτική ακολουθήσαμε με ανθρώπους (έλληνες στη συνείδηση, με όνειρο ζωής να επιστρέψουν), σε παλιννοστούντες δηλαδή από χώρες της τέως Σοβιετικής Ένωσης, αν δείτε πως καταφέραμε να σκοτώσουμε ένα ζωντανό κοινωνικό ιστό, ελληνικότατο, έτοιμο να εγκατασταθεί οπουδήποτε (ναί μιλώ για τη Θράκη αλλά όχι απαραίτητα γι’ αυτό) με μορφωμένους ανθρώπους, αν δείτε πως κάναμε επιστήμονες νευροχειρουργούς να καθαρίζουν αποχωρητήρια, μηχανικούς μεγάλων έργων να ζητιανεύουν ένα μεροκάματο στην οικοδομή... Αν τα βλέπατε όλα αυτά θα καταλαβαίνατε πόσο ανεπαρκής είναι η πολιτική μας στους «άλλους» - που δεν είναι καν έλληνες. Μεταναστευτική πολιτική; Ας γελάσω καλύτερα.
Και τώρα κύριοι θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου. Πάμε στην άλλη άκρη του φάσματος (πιάστε τις άσπρες κουκούλες):
Ας πούμε ότι αύριο το πρωί παίρνουμε απόφαση και τους διώχνουμε όλους. Δεν με νοιάζει τι θα τους κάνουμε, ας τους πνίξουμε στα ανοικτά της Αδριατικής. Είπαμε, δεν έχουμε ηθικές αναστολές, αν το σκεπτικό είναι πλήρες.
Τα ερωτήματα τώρα είναι:
Μας συμφέρει να τους πνίξουμε όλους; Μήπως θα είναι καλύτερα όντως;
Αν πρέπει να κρατήσουμε καμπόσους, πόσους; Ποιους; Με τι κριτήρια;
Αυτούς που θα κρατήσουμε θα τους κάνουμε έλληνες ή θα τους κοιτάμε ισοβίως με μισό μάτι; Ας πούμε αυτά που κάναμε με τους Πομάκους καλά τα κάναμε; Με τη σημαία τι θα κάνουμε στους αριστούχους τους; Θα τη δίνουμε;
Με τι θεσμούς θα διεκπεραιώσουμε τις αποφάσεις μας; Mε νομαρχίες; Με διευθύνσεις αλλοδαπών; Mε ΜΑΤ; Mε δασκάλους;
Προφανώς τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Γενικά δηλαδή δεν πολυσυμφωνώ να πνίγουμε ανθρώπους. Απλώς δείχνω ότι το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με «αγριάδες» ακόμα κι αν είσαι αποφασισμένος για τέτοιες του χειρίστου είδους. Θέλει κάτι παραπάνω. Εξηγούμαι:
Θέλει κράτος που λειτουργεί
Θέλει αποδοχή της πραγματικότητας ότι θα ζήσουμε και με μετανάστες (εν μέρει)
Θέλει αστυνομικά μέτρα (εν μέρει)
Θέλει απόφαση για το εάν προτιθέμεθα να αφομοιώσουμε τους μετανάστες, αν θα τους θεωρήσουμε νέους έλληνες, τον βαθμό που θα το κάνουμε και τον βαθμό που θα σεβαστούμε την δική τους κουλτούρα.
Θέλει παιδεία που δίνει στους (έλληνες) μαθητές ελληνική εθνική συνείδηση
Θέλει παιδεία που δίνει στους αλλοδαπούς μαθητές ελληνική εθνική συνείδηση
Θέλει παιδεία που κάνει τον αλλοδαπό μαθητή να επιθυμεί να κερδίσει αυτό που οι συμμαθητές του (νομίζουν ότι) το έχουν εκ γενετής: το δικαίωμα στην ελληνικότητα.
Με τον Πατριώτη τσακωνόμαστε συνήθως αλλά έχει δίκιο: η χαοτική κατάσταση της δεκαετίας του 90 συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Στρεβλή ανάπτυξη, κακή ανάπτυξη, άναρχη ανάπτυξη, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτή η ανάπτυξη υποστηρίχθηκε από την πτώση του εργατικού κόστους που ήταν αποτέλεσμα της (όντως άναρχης) μετανάστευσης. Κι αυτό ήταν αρκετό για να εγκαταλειφθεί κάθε προσπάθεια να συνταχθεί ένα σοβαρό σχέδιο για το τι θα κάνουμε μ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Γιάννης Μικρός.
Ο πλήρης διάλογος εδώ
No comments:
Post a Comment