Ο Θεός ως master chef

Σχόλιο στο Αντίβαρο περί Δαρβινικής θεωρίας. Το άρθρο που σχολιάζεται εδώ: 
(υπογράφω ως Γιάννης Μικρός)

Εντάξει μπορεί και να είμαι βλάσφημος, μπορεί όμως κι όχι.Δεν βλέπω καμία αντίφαση. Βλέπω πολύ φαντατισμό πράγματι, ειδικά στις Η.Π.Α, πολύ λιγότερο στην Ευρώπη κι από μιά άποψη εκπλήσσομαι που βλέπω ότι υπάρχει κι εδώ θέμα.
Ας ξαναδούμε τις δύο "θέσεις-συνόψεις". Επειδή η μόρφωσή μου είναι ανεπαρκής περιορίζομαι στα του άρθρου που διάβασα - και αντιγράφω.
 [...
α) "ο κόσμος και ό,τιδήποτε υπάρχει έγινε από μόνο του, κατά τύχη - σύμπτωση". Στη συνέχεια, παρουσιάζεται αυθαίρετα ή υπονοείται το συμπέρασμα: "άρα ο Θεός δεν υπάρχει" και
β) "ο άνθρωπος είναι απόγονος του πιθήκου" (και κατά συνέπεια είναι ζώο).
 ...]

Ωραία, πάμε τώρα να σκεφτούμε λογικά αλλά και με σεβασμό:

α) Δεν ξέρω αν το συμπέρασμα "στη συνέχεια παρουσιάζεται ή υπονοείται". Εχει όμως τεράστια διαφορά. Παρουσιάζεται ή υπονοείται; Δεν είναι το ίδιο, καθόλου το ίδιο. Αν παρουσιάζεται πρόκειται όντως για πολύ αδύναμη σύνδεση. Αν υπονοείται πως υπονοείται δηλαδή;

Μια παρένθεση εδώ. Κάποτε έκανα αναρρίχηση στα Μετέωρα, έφυγε μιά ασφάλεια, άρχισα να πέφτω και το σκοινί μάγκωσε σε ένα κροκαλάκι του βράχου. Τυχαίο το γεγονός ότι πιάστηκε από κάπου το σκοινί όπως τυχαίο ότι έφυγε και η ασφάλεια. Αλλά το απόγευμα της ίδιας μέρας άναψα κεράκι στη μονή του Μεγάλου Μετεώρου και εξακολουθώ ευσεβώς να το θεωρώ θαύμα. Ειλικρινά η αναγνώριση της χαοτικής τυχαιότητας στην αλληλουχία των όσων έγιναν (από τη μία) και της πίστης μου περί θαύματος (από την άλλη) δεν συγκρούονται καθόλου.

β) Η β. θέση κατά την άποψή μου υποφέρει. Πρώτα απ' όλα το να είναι ο άνθρωπος απόγονος του πιθήκου δεν σημαίνει ("κατά συνέπεια") ότι είναι ζώο. Γιατί να είναι ζώο; Αφού (κατά τη θεωρία) εξελίχθηκε. Και πάλι (εάν έγινε έτσι, δηλαδή εάν εξελιχθήκαμε) κατά τι αυτό συγκρούεται με την θεολογική μας ματιά στα πράγματα; Στο ότι πήρε περισσότερο καιρό "να γίνει άνθρωπος" απ' ότι περιγράφεται στις γραφές; Στο χρόνο που χρειάστηκε θα τα χαλάσουμε δηλαδή; Δεν αναγνωρίζουμε δηλαδή στα ιερά κείμενα κανένα δικαίωμα να μιλήσουν με αλληγορία για το θαύμα της ζωής; Δεν ειρωνεύομαι καθόλου, το θεωρώ πράγματι θαύμα. Και με ενοχλεί, με ενοχλεί ιδιαίτερα αυτή η ψευδοσύγκρουση θεολογίας και επιστήμης καθώς από πνευματικούς ανθρώπους της μίας ή της άλλης πλευράς αναμένω μεγαλύτερη ευρύτητα (πνεύματος). Οπως αμφισβητώ την τάση να θεωρείται θέσφατο οποιαδήποτε επιστημονική θεωρία έως ότου αποδειχθεί άλλο τόσο με ενοχλεί η αντίδραση της θεολογικής πλευράς όταν εκλαμβάνει τα θεολογικά κείμενα ως επιστημονική διατριβή.

Η ανθρωπολογία είναι επιστήμη. Εντός των κόλπων της υπάρχουν ούτως ή άλλως διαφορές και συγκρούσεις και καλά κάνουν κι υπάρχουν. Η αντίδραση στις έρευνές της και στην εξελικτική θεωρία (στην οποία δεν εμβαθύνω προκειμένου να πάρω "επιστημονική" θέση) είναι στενόμυαλη. Κι ακόμα περισσότερο στενόμυαλη είναι η προσπάθεια θεολογικών κύκλων να αντικρούσουν "επιστημονικά" τα πορίσματα ή τους ισχυρισμούς της επιστήμης. Δεν είναι η δουλειά τους αυτή. Ακόμα κι αν αύριο το πρωί, μιά καταιγίδα αποκαλύψεων αποδείκνυε χαρτί και καλαμάρι την ορθότητα της εξελικτικής θεωρίας, τίποτα δεν θα πάθαινε η ευσέβειά μας και ΚΑΤΑ ΤΙΠΟΤΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ "ΛΑΘΟΣ". Φωτισμένοι πνευματικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να δείξουν το μεγαλείο των κειμένων και την ιερότητά τους ακριβώς εάν σταθούν σ' αυτό το μεγαλειώδη και ιερό χαρακτήρα τους και δεν τα υποβιβάζουν μόνοι τους σε checklist της μορφής "πως να φτιάξετε τον κόσμο σε 7 μέρες - αν είστε θεός". Και μετά εάν δεν κάθονται να τσακώνονται μπας και δεν έγινε έτσι ακριβώς.

Φυσικά γι' αυτό θα πρέπει να είναι φωτισμένοι. Για να το μεταδώσουν καλύτερα απ' ότι το επιχειρώ εδώ.

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.