Περιοδικό Netweek Αύγουστος 2005
Κι όµως, το επιχειρηµατικό λογισµικό βοηθά πραγµατικά την επιχείρηση σε περιόδους κρίσης.Στα αεροπλάνα, όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη, οι διαδικασίες προβλέπουν την απενεργοποίηση δευτερευόντων συστηµάτων για να εξασφαλιστεί κρίσιµη ενέργεια για τα ζωτικά συστήµατα της πτήσης. Επειδή, βέβαια, τα δευτερεύοντα συστήµατα είναι πολλά, κι επειδή ο πιλότος την κρίσιµη ώρα δεν µπορεί να ψάχνει 500 διακόπτες, υπάρχει ένας (1) µοχλός: ∆ευτερεύοντα Συστήµατα Off!
Τα αεροπλάνα είναι οι επιχειρήσεις. Ο κυβερνήτης είναι το management της. Η έκτακτη ανάγκη είναι η οικονοµική ύφεση. Και το πιλοτήριο είναι το επιχειρηµατικό λογισµικό. Το να απορρίψει το management επενδύσεις σε επιχειρηµατικό λογισµικό λόγω οικονοµικής ύφεσης, είναι σαν να λέει ο κυβερνήτης ότι δεν χρειάζεται πιλοτήριο λόγω έκτακτης ανάγκης. Υπερβολή φυσικά, αλλά περνά το µήνυµα. Το επιχειρηµατικό λογισµικό (όπως και το πιλοτήριο) κάνει δύο συγκεκριµένες δουλειές:
1 ∆ίνει πληροφορίες για να ληφθούν αποφάσεις.
2 ∆ίνει «χειριστήρια» για να εκτελεστούν.
Στις επιχειρήσεις οι δυνατότητες αυτές µπαίνουν στην υπηρεσία ιερών σκοπών: Να κόψουµε κόστη και δαπάνες, να διεκδικούµε ανταγωνιστικότερα πωλήσεις, να εισπράτουµε ταχύτερα, να πληρώνουµε αργότερα, να συσχετίζουµε καλύτερα µέσα και αποτελέσµατα, να εφαρµόζουµε πιο ευέλικτα, πιο γρήγορα και µε καλύτερη ακρίβεια σχέδια αλλαγής πλεύσης και στρατηγικής.
Θα πεί κανείς ότι « τα ξέρουµε αυτά, τι να µας πει το λογισµικό, εδώ τα πράγµατα είναι συγκεκριµένα». Όµως αυτό είναι η µισή αλήθεια. Η πλήρης αλήθεια είναι µπορεί ενδεχοµένως για κάθε ένα-προς-ένα θέµα, η εµπειρία του management να δώσει µεµονωµένες απαντήσεις. Ωστόσο µόνο το επιχειρηµατικό λογισµικό µπορεί να αναδείξει – µε νούµερα - τις αλληλεπιδράσεις ανάµεσα στο χάος των παραµέτρων και τη ακριβή σχέση µεταξύ τους. Μπορεί το management να ξέρει ότι ο ένας ή άλλος πελάτης κάνει περισσότερο ή λιγότερο τζίρο. Ή ότι αργεί να πληρώσει (άραγε κερδίζουµε ακόµα;). Ή ότι το δροµολόγιο για την Ορεστιάδα είναι αντιοικονοµικό (πόσο;). Ή ότι ο καινούργιος τεχνικός αµοίβεται µάλλον χαµηλά για την απόδοσή του (αν φύγειπόσους θα χρειαστώ;). Ή ότι το leasing του φορτηγού συµφέρει καλύτερα από την αγορά του (ισχύει;). Ή ότι τα µισοφορτωµένα container στις εισαγωγές έχουν µεγαλύτερο µεταφορικό κόστος απ’ ότι όταν δίνονται υπολογισµένες παραγγελίες (ναι, αλλά πόσο µπορώ να αργήσω τις παραδόσεις;). Ή ότι ο ευρωπαικός οίκος είναι ακριβότερος από τον κινέζικο αλλά έχει πιο αξιόπιστα ανταλλακτικά και άρα λιγότερα παράπονα πελατείας (τι στοιχίζουν;). Ή ότι κάποια εµπορεύµατα είναι ξεχασµένα για καιρό στην αποθήκη (µε τι έκπτωση θα τα ξεστοκάρουµε;). Τα παραδείγµατα είναι άπειρα και για κάθε επιχείρηση διαφορετικά. Ας υποθέσουµε ότι η διαφορά µεταξύ κέρδους και ζηµίας, επιβίωσης και καταστροφής µπορεί να είναι λίγες µονάδες. Κι ας αναρωτηθούµε πόσες άραγε µονάδες αντιπροσωπεύει ο συνολικός κι ενιαίος εξορθολογισµός των παραµέτρων αυτών που µπορούµε να πετύχουµε µε ένα καλό επιχειρηµατικό λογισµικό. Νέες ισορροπίες µπορεί να οδηγούν την επιχείρηση σε καλύτερη θέση. Αυτό δεν µπορεί να γίνει µε «παραδοσιακούς» τρόπους: Χωρίς λογισµικό λείπουν οι πληροφορίες, λείπουν και τα εργαλεία για να γίνουν χειρισµοί.
Οι άνθρωποι έχουν σηµασία. Όχι τα κοµπιούτερ!
Βέβαια σ’ αυτά υπάρχει κι αντίρρηση: Oτι τα πράγµατα λόγω ύφεσης κινούνται αργά (« …δεν κινείται τίποτα..», «δεν χτυπάει τηλέφωνο») και άρα δεν υπάρχει µια κινητικότητα που χρήζει ανάλυσης. Η αντίρρηση αυτή παραβλέπει την σηµασία που έχει η εκµετάλευση των πληροφοριών που βρίσκονται στο λογισµικό (ή που µπορεί να εισαχθούν σ’ αυτό). Ωστόσο έχει ισχυρή βάση: « Τι να το κάνω το λογισµικό, εδώ επικρατεί νέκρα». ∆ιότι ότι και να λέµε εµείς οι τεχνοκράτες, χειλιοειπωµένο ή όχι, πάντως η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι έχουν σηµασία και όχι τα κοµπιούτερ. Μαζί µε την θέση αυτή όµως, έρχεται και η παρατήρηση ότι οι περίοδοι κρίσης είναι ακριβώς οι περίοδοι εκείνες που οι επιστολές πρέπει να λιγοστέψουν και να αυξηθούν τα τηλεφωνήµατα, τα τηλεφωνήµατα πρέπει να λιγοστέψουν και να αυξηθεί η προσωπική, ζωντανή, επικοινωνία. Πράγµατι, αν η επιχείρηση έχει πρόβληµα, δεν θα το λύσουν τα κοµπιούτερ αλλά θα το λύσουν περισσότερες επαφές µε πελάτες, µε προµηθευτές, µε αντιπροσώπους για περισσότερες πωλήσεις, καλύτερες τιµές, καλύτερους χρόνους, περισσότερο ψάξιµο, νέα προϊόντα, καλύτερη διαπραγµάτευση. Όµως εν τω µεταξύ η επιχείρηση πρέπει να δουλεύει! Κι έτσι το σηµαντικότερο που µπορεί να κάνει το επιχειρηµατικό λογισµικό στη φάση αυτή, είναι να αναλάβει όλες τις αντιπαραγωγικές εργασίες των ανθρώπων της: Μπορεί να µας βοηθήσει να καταργήσουµε τελείως τη γραφειοκρατία µας, να «στεγάσει» στις οθόνες όλη την οργάνωση µας και να απελευθερώσει τους σκυµµένους στο γραφείο ανθρώπους µας. Να τους κάνει ανθρώπους που επικοινωνούν. Μπορούµε να το κάνουµε αυτό αφού δεν έχει πολύ δουλειά, σωστά; Μπορούµε να µειώσουµε στο ελάχιστο τους αντιπαραγωγικούς χρόνους. Να βάλουµε τα δευτερεύοντα συστήµατα στον «αυτόµατο πιλότο» του επιχειρηµατικού λογισµικού. Και µετά µπορούµε να «βγούµε έξω»! Nα µιλήσουµε µε ανθρώπους και µάλιστα καλύτερα πληροφορηµένοι, καλύτερα προετοιµασµένοι και µε συγκεκριµένο στόχο σε κάθε διαπραγµάτευση µας. Κι όταν επιστρέφουµε στο γραφείο, το σύστηµα θα είναι έτοιµο ώστε σε λίγα λεπτά να καταγράψει τις εξελίξεις, σε λίγα λεπτά να δροµολογήσει ότι πρέπει να γίνει, σε λίγα λεπτά να ετοιµάσει την εργασία της επόµενης µέρας. Το επιχειρηµατικό λογισµικό επιτρέπει στο management να ρυθµίσει µε άµεσες κινήσεις τις προτεραιότητές της επιχείρησης προκειµένου να βγεί από την κρίση. Ακριβώς όπως ο πιλότος του αεροπλάνου που σβήνει τα φώτα πριν την απογείωση.
Κι όµως, το επιχειρηµατικό λογισµικό βοηθά πραγµατικά την επιχείρηση σε περιόδους κρίσης.Στα αεροπλάνα, όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη, οι διαδικασίες προβλέπουν την απενεργοποίηση δευτερευόντων συστηµάτων για να εξασφαλιστεί κρίσιµη ενέργεια για τα ζωτικά συστήµατα της πτήσης. Επειδή, βέβαια, τα δευτερεύοντα συστήµατα είναι πολλά, κι επειδή ο πιλότος την κρίσιµη ώρα δεν µπορεί να ψάχνει 500 διακόπτες, υπάρχει ένας (1) µοχλός: ∆ευτερεύοντα Συστήµατα Off!
Τα αεροπλάνα είναι οι επιχειρήσεις. Ο κυβερνήτης είναι το management της. Η έκτακτη ανάγκη είναι η οικονοµική ύφεση. Και το πιλοτήριο είναι το επιχειρηµατικό λογισµικό. Το να απορρίψει το management επενδύσεις σε επιχειρηµατικό λογισµικό λόγω οικονοµικής ύφεσης, είναι σαν να λέει ο κυβερνήτης ότι δεν χρειάζεται πιλοτήριο λόγω έκτακτης ανάγκης. Υπερβολή φυσικά, αλλά περνά το µήνυµα. Το επιχειρηµατικό λογισµικό (όπως και το πιλοτήριο) κάνει δύο συγκεκριµένες δουλειές:
1 ∆ίνει πληροφορίες για να ληφθούν αποφάσεις.
2 ∆ίνει «χειριστήρια» για να εκτελεστούν.
Στις επιχειρήσεις οι δυνατότητες αυτές µπαίνουν στην υπηρεσία ιερών σκοπών: Να κόψουµε κόστη και δαπάνες, να διεκδικούµε ανταγωνιστικότερα πωλήσεις, να εισπράτουµε ταχύτερα, να πληρώνουµε αργότερα, να συσχετίζουµε καλύτερα µέσα και αποτελέσµατα, να εφαρµόζουµε πιο ευέλικτα, πιο γρήγορα και µε καλύτερη ακρίβεια σχέδια αλλαγής πλεύσης και στρατηγικής.
Θα πεί κανείς ότι « τα ξέρουµε αυτά, τι να µας πει το λογισµικό, εδώ τα πράγµατα είναι συγκεκριµένα». Όµως αυτό είναι η µισή αλήθεια. Η πλήρης αλήθεια είναι µπορεί ενδεχοµένως για κάθε ένα-προς-ένα θέµα, η εµπειρία του management να δώσει µεµονωµένες απαντήσεις. Ωστόσο µόνο το επιχειρηµατικό λογισµικό µπορεί να αναδείξει – µε νούµερα - τις αλληλεπιδράσεις ανάµεσα στο χάος των παραµέτρων και τη ακριβή σχέση µεταξύ τους. Μπορεί το management να ξέρει ότι ο ένας ή άλλος πελάτης κάνει περισσότερο ή λιγότερο τζίρο. Ή ότι αργεί να πληρώσει (άραγε κερδίζουµε ακόµα;). Ή ότι το δροµολόγιο για την Ορεστιάδα είναι αντιοικονοµικό (πόσο;). Ή ότι ο καινούργιος τεχνικός αµοίβεται µάλλον χαµηλά για την απόδοσή του (αν φύγειπόσους θα χρειαστώ;). Ή ότι το leasing του φορτηγού συµφέρει καλύτερα από την αγορά του (ισχύει;). Ή ότι τα µισοφορτωµένα container στις εισαγωγές έχουν µεγαλύτερο µεταφορικό κόστος απ’ ότι όταν δίνονται υπολογισµένες παραγγελίες (ναι, αλλά πόσο µπορώ να αργήσω τις παραδόσεις;). Ή ότι ο ευρωπαικός οίκος είναι ακριβότερος από τον κινέζικο αλλά έχει πιο αξιόπιστα ανταλλακτικά και άρα λιγότερα παράπονα πελατείας (τι στοιχίζουν;). Ή ότι κάποια εµπορεύµατα είναι ξεχασµένα για καιρό στην αποθήκη (µε τι έκπτωση θα τα ξεστοκάρουµε;). Τα παραδείγµατα είναι άπειρα και για κάθε επιχείρηση διαφορετικά. Ας υποθέσουµε ότι η διαφορά µεταξύ κέρδους και ζηµίας, επιβίωσης και καταστροφής µπορεί να είναι λίγες µονάδες. Κι ας αναρωτηθούµε πόσες άραγε µονάδες αντιπροσωπεύει ο συνολικός κι ενιαίος εξορθολογισµός των παραµέτρων αυτών που µπορούµε να πετύχουµε µε ένα καλό επιχειρηµατικό λογισµικό. Νέες ισορροπίες µπορεί να οδηγούν την επιχείρηση σε καλύτερη θέση. Αυτό δεν µπορεί να γίνει µε «παραδοσιακούς» τρόπους: Χωρίς λογισµικό λείπουν οι πληροφορίες, λείπουν και τα εργαλεία για να γίνουν χειρισµοί.
Οι άνθρωποι έχουν σηµασία. Όχι τα κοµπιούτερ!
Βέβαια σ’ αυτά υπάρχει κι αντίρρηση: Oτι τα πράγµατα λόγω ύφεσης κινούνται αργά (« …δεν κινείται τίποτα..», «δεν χτυπάει τηλέφωνο») και άρα δεν υπάρχει µια κινητικότητα που χρήζει ανάλυσης. Η αντίρρηση αυτή παραβλέπει την σηµασία που έχει η εκµετάλευση των πληροφοριών που βρίσκονται στο λογισµικό (ή που µπορεί να εισαχθούν σ’ αυτό). Ωστόσο έχει ισχυρή βάση: « Τι να το κάνω το λογισµικό, εδώ επικρατεί νέκρα». ∆ιότι ότι και να λέµε εµείς οι τεχνοκράτες, χειλιοειπωµένο ή όχι, πάντως η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι έχουν σηµασία και όχι τα κοµπιούτερ. Μαζί µε την θέση αυτή όµως, έρχεται και η παρατήρηση ότι οι περίοδοι κρίσης είναι ακριβώς οι περίοδοι εκείνες που οι επιστολές πρέπει να λιγοστέψουν και να αυξηθούν τα τηλεφωνήµατα, τα τηλεφωνήµατα πρέπει να λιγοστέψουν και να αυξηθεί η προσωπική, ζωντανή, επικοινωνία. Πράγµατι, αν η επιχείρηση έχει πρόβληµα, δεν θα το λύσουν τα κοµπιούτερ αλλά θα το λύσουν περισσότερες επαφές µε πελάτες, µε προµηθευτές, µε αντιπροσώπους για περισσότερες πωλήσεις, καλύτερες τιµές, καλύτερους χρόνους, περισσότερο ψάξιµο, νέα προϊόντα, καλύτερη διαπραγµάτευση. Όµως εν τω µεταξύ η επιχείρηση πρέπει να δουλεύει! Κι έτσι το σηµαντικότερο που µπορεί να κάνει το επιχειρηµατικό λογισµικό στη φάση αυτή, είναι να αναλάβει όλες τις αντιπαραγωγικές εργασίες των ανθρώπων της: Μπορεί να µας βοηθήσει να καταργήσουµε τελείως τη γραφειοκρατία µας, να «στεγάσει» στις οθόνες όλη την οργάνωση µας και να απελευθερώσει τους σκυµµένους στο γραφείο ανθρώπους µας. Να τους κάνει ανθρώπους που επικοινωνούν. Μπορούµε να το κάνουµε αυτό αφού δεν έχει πολύ δουλειά, σωστά; Μπορούµε να µειώσουµε στο ελάχιστο τους αντιπαραγωγικούς χρόνους. Να βάλουµε τα δευτερεύοντα συστήµατα στον «αυτόµατο πιλότο» του επιχειρηµατικού λογισµικού. Και µετά µπορούµε να «βγούµε έξω»! Nα µιλήσουµε µε ανθρώπους και µάλιστα καλύτερα πληροφορηµένοι, καλύτερα προετοιµασµένοι και µε συγκεκριµένο στόχο σε κάθε διαπραγµάτευση µας. Κι όταν επιστρέφουµε στο γραφείο, το σύστηµα θα είναι έτοιµο ώστε σε λίγα λεπτά να καταγράψει τις εξελίξεις, σε λίγα λεπτά να δροµολογήσει ότι πρέπει να γίνει, σε λίγα λεπτά να ετοιµάσει την εργασία της επόµενης µέρας. Το επιχειρηµατικό λογισµικό επιτρέπει στο management να ρυθµίσει µε άµεσες κινήσεις τις προτεραιότητές της επιχείρησης προκειµένου να βγεί από την κρίση. Ακριβώς όπως ο πιλότος του αεροπλάνου που σβήνει τα φώτα πριν την απογείωση.
No comments:
Post a Comment